ارزیابی تأثیر حقوق و مزایای مدیران ارشد بر عملکرد شرکت از نظر سهامداران

هدف از این تحقیق اشاره ای به تأثیر حقوق و مزایای مدیران ارشد بر عملکرد شرکت از دیدگاه سهامداران است. این بررسی از طریق آزمون آماری اثرهای سه عامل از حقوق و مزایای مدیران ارشد بر عملکرد بعدی شرکت انجام می شود. این سه عامل عبارتند از: میزان (کل حقوق و مزایای سالانه)، شکل یا ساختار (از لحاظ درصد کل حقوق و مزایا در مقایسه با وجه نقد، پاداش های نقدی و سهم) و حساسیت (میزان مخاطره در کوتاه مدت و بلند مدت از طریق قرارداد حقوق و مزایا). در این بررسی، الگوی نماینده سهامدار برای توسعۀ فرضیه های قابل آزمون استفاده می شود. جامعه آماری شامل 24 شرکت از سال 1370 تا 1375 می باشد. در این تحقیق، حقوق و مزایای مدیران ارشد به منزلۀ سرمایه گذاری ثروت سهامداران در تصمیم گیری های مدیران که بر عملکرد جاری و آینده شرکت تأثیر گذارند، در نظر گرفته می شود. این تحقیق با بررسی عملکرد شرکت، آگاهی مارا درباره اثرهای احتمالی میزان، ساختار و حساسیت حقوق و مزایای مدیران ارشد بر موفقیت سهامداران پس از سال حقوق و مزایا افزایش می دهد. پرسش اصلی این تحقیق این است که ، آیا حقوق و مزایای مدیران ارشد، سرمایه گذاری مناسبی در راستای ثروت سهامداران است؟ این پرسش و فرضیه های مشتق از الگوی نماینده سهامدار با بررسی روابط زیر نشان داده شده اند: الف- تأثیر مستقیم حقوق و مزایای مدیران ارشد بر ثروت سهامدار تا چه حد حایز اهمیت است؟ ب- آیا رابطۀ قابل سنجش بین میزان حقوق و مزایای مدیران ارشد، و کیفیت تصمیم گیری های آنان در عملکرد بعدی شرکت انعکاس می یابد وجود دارد؟ ج- آیا ترکیب یا سختار حقوق و مزایای مدیران ارشد مستقل از میزان آن، تا چه حد بر تصمیم گیری های مدیران ارشد اثر می گذارد که عملکرد بعدی شرکت را نیز تا حد قابل اندازه گیری تحت تأثیر قرار دهد؟ د- آیا سطح بهینه میزان مخاطره وجود دارد؟ آیا عملکرد بعدی شرکت با حساسیت حقوق و مزایای مدیران ارشد همبستگی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش ها یک مجموعه از فرضیه های قابل آزمون بر اساس استدلالات منطقی و بر مبنای مباحث نظری توسعه یافته است. فرضیه اول H1- تخصیص حقوق و مزایای بیشتر به مدیران ارشد، موجب بهبود عملکرد بعدی شرکت خواهد شد. نتایج تجربی در مورد آزمون فرضیه H1نشان می دهد که تأثیر مستقیم میزان حقوق و مزایای مدیران ارشد بر ثروت سهامداران حایز اهمیت است و رابطۀ قابل سنجش بین میزن حقوق و مزایای مدیران ارشد و کیفیت تصمیم گیری های آنان در عملکرد جاری و بعدی شرکت وجود دارد. فرضیه دوم H2a– قراردادهای حقوق و مزایای مدیران ارشد که شامل عوامل متغیر مبتنی بر عملکرد کوتاخ مدت شزکت است، موجب بهبود عملکرد بعدی شرکت خواهد شد. H2a- قراردادهای حقوقی و مزایای مدیران ارشد که شامل عوامل متغیر مبتنی بر عملکرد بلند مدت شرکت است، موجب بهبود عملکرد در بلند مدت خواهد شد. نتایج تجربی در مورد آزمون فرضیه H2aنشان می دهد که ساختار حقوق و مزایا متشکل از پاداش های قابل ملاحظه سالانه و کارانۀ مستقل از میزان آن بر تصمیم گیری های مدیران ارشد اثر می گذارد، به نحوی که عملکرد بعدی شرکت را نیز تا حد قابل اندازه گیری تحت تأثیر قرار می دهد. اما، نتایج تجربی آزمون فرضیه H2aنشان نمی دهد که مالکیت سهام مدیران ارشد، تأثیری بر تصمیم گیری های مدیران ارشد داشته باشدو بنابراین عملکرد جاری و آتی شرکت را تحت تأثیر قرار می دهد فرضیه سوم H3a- اگر انگیزه های مبتنی بر عملکرد کوتاه مدت در قراردادهای حقوق و مزایا حساسیت نسبت به عملکرد شرکت داشته باشند، در سطح پایین حساسیت با افزایش حساسیت (میزان مخاطره ) عملکرد بعدی شرکت بهبود می بابد؛ اما در سطح بالای حساسیت با افزایش حساسیت( میزان مخاطره) عملکرد بعدی شرکت بدتر می شود. H3b - اگر انگیزه های مبتنی بر عملکرد بلند مدت در قراردادهای حقوق و مزایا، حساسیت نسبت به عملکرد شرکت داشته باشند، در سطح پایین حساسیت با افزایش (میزان مخاطره) عملکرد بعدی شرکت بهبود می یابد اما، در سطح بالای حساسیت با افزایش حساسیت (میزان مخاطره) عملکرد بعدی شرکت بدتر می شود. نتایج آزمون فرضیه های H3aو H3b نشان می دهند که انگیزه های مبتنی بر عملکرد کوتاه مدت و همچنین انگیزه های مبتنی بر عملکرد بلند مدت در قراردادهای حقوق و مزایا در هیچ یک از سطوح حساسیت، تأثیری بر عملکرد شرکت ندارند یا عملکرد بعدی شرکت با حساسیت حقوق و مزایای میران ارشد همبستگی ندارد